Tradycja ubierania choinki w naszym kościele

Co roku dzieci z przedszkola przygotowują ozdoby choinkowe, z którymi idą do kościoła, kiedy drzewka świerkowe stoją tuż obok żłóbka .

Dnia 20.12.2017r. przedszkolaki wraz z  Paniami z przedszkola oraz Rodzicami udały się do Kościoła Parafialnego w Wilkołazie, aby udekorować choinkę przy żłóbku Pana Jezusa własnoręcznie wykonanymi ozdobami. Były to m.in. : aniołki, gwiazdki, bombki, bałwanki.
Zwyczaj ubierania choinki w Polsce pojawił się dość późno, bo dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Co lubili przystrajać Polacy? Drzewkiem była najczęściej jodła, którą gospodarz przynosił   w wigilijny ranek. Dla wierzących jodła stała się chrześcijańskim symbolem drzewa rajskiego. Przez swoją zieleń, zachowywaną nawet w zimie, stała się symbolem Chrystusa jako „drzewa życia”.
Na wsi choinki pojawiły się dopiero w okresie międzywojennym (wypierając tradycyjną polską ozdobę, jaką była podłaźniczka. Podłaźniczka to przyozdobiony czubek jodły, świerka lub sosnowa gałązka, który wieszało się pod sufitem. Dzieci w wigilijny wieczór wieszały gałązkach: ciastka, czekoladki, owoce, jabłka, kolorowe opłatki i słomiany łańcuch. Wierzono, że podłaźniczka ma magiczną moc i uchroni dom od chorób i nieszczęść. Wyschniętej ozdoby nigdy nie wyrzucano, a jego pokruszone gałązki dodawano do zwierzęcej karmy lub zakopywano w polu, wierząc, że przyniesie to urodzaj.